Στην Μυθολογία των Ινδών, Chandra είναι ο Θεός του Φεγγαριού. Με βάση το μύθο, κάποτε, ψηλά στο νυχτερινό ουρανό, το Φεγγάρι, ο Chandra, κατοικούσε μαζί με τις 27 συζύγους του. Οι 27 αυτές γυναίκες του ήταν αδελφές μεταξύ τους και αποτελούσαν αστέρια του ουρανού.

Για να τις παντρευτεί και τις 27, ο Chandra, το Φεγγάρι, είχε υποσχεθεί στον πεθερό του ότι θα τις αγαπούσε όλες ισάξια και δεν θα έκανε διακρίσεις ανάμεσά τους. Ωστόσο, δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Chandra άρχισε να δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία στη Rohini, που ήταν και το πιο λαμπερό απ'όλα τα αστέρια, παραμερίζοντας τις υπόλοιπες. Ο πεθερός του οργίστηκε που ο Chandra δεν κράτησε την υπόσχεσή του και καταράστηκε το Φεγγάρι να ξεθωριάζει και να πεθαίνει αργά.

Για να μείνει ο Chandra ζωντανός, ο Θεός Shiva παρενέβη και τοποθέτησε το Φεγγάρι στα μαλλιά του για να ρουφάει από το Θεό το αθάνατο νέκταρ.

Έτσι, το Φεγγάρι ρουφάει το θεϊκό νέκταρ, γεμίζει με φως και ζωή και μετά αργά πάλι ξεθωριάζει και βυθίζεται στο σκοτάδι. Με κάθε γουλιά ζωντανεύει και αργά πεθαίνει ξανά. Έτσι το Φεγγάρι είναι αιώνια συνδεδεμένο με το φως και το σκοτάδι, τη ζωή και το θάνατο.

Ο Chandra συμβολίζει το νου. Τη μια στιγμή ο νους μας προσκολλάται σε κάτι, βρίσκουμε κάτι ενδιαφέρον, και την άλλη στιγμή το ενδιαφέρον αυτό έχει ξεθωριάσει. Ο νους όπως και το Φεγγάρι έχει την τάση να αντανακλά το φως και όχι να το παράγει. Όταν αναζητούμε φως έξω από τον εαυτό μας τότε παγιδευόμαστε σ'ένα ατελείωτο κυνήγι αστεριών όπως ο Chandra που για το πιο λαμπερό αστέρι καταράστηκε από τον πεθερό του. Αναζητούμε φως έξω από εμάς γιατί δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε την ακτινοβολούσα φύση της ύπαρξής μας. - Οπότε θυμόμαστε να στρεφόμαστε προς τα μέσα, και να αναζητάμε τον προσωπικό μας εσωτερικό Ήλιο!

Namaste