Ο μύθος λέει ότι, κάποτε, ο βασιλιάς Ravana απήγαγε την βασίλισσα Sita και την κρατούσε αιχμάλωτη στο νησί του, μακρυά από τον αγαπημένο της,τον Rama. Όσο και να προσπαθούσε να τη διεκδικήσει και να την κάνει γυναίκα του, εκείνη αρνιόταν και του απαντούσε "Είμαι φυλακισμένη σου και όχι φιλοξενούμενη και ποτέ δεν θα γίνω γυναίκα σου. Μη ξεχνάς ότι είμαι η σύζυγος του Rama και θα κάνει τα πάντα για να με βρεί και όταν συμβεί αυτό θα μετανιώσεις που με έκλεψες από εκείνον!".

Ο Ravana έχοντας πείσμα, έδωσε στη Sita ένα χρόνο για να αλλάξει γνώμη και να γίνει γυναίκα του και της είπε " Αν μετά από ένα χρόνο ακόμα επιμένεις να μη με θες, τότε θα σε μαγειρέψω και θα σε φάω!". Κάθε μέρα προσπαθούσε να τη διεκδικήσει προσφέροντάς της δώρα και απολαύσεις και κάθε μέρα εκείνη αρνιόταν.

Δίπλα στο παλάτι υπήρχε ένα δάσος με ένα συγκεκριμένο είδος δέντρου, τα ashoka δέντρα που σε μετάφραση σημαίνει "δέντρα χωρίς θλίψη" και στην Ινδία θεωρούνται σύμβολο της αγάπης. Η Sita κάθισε κάτω από αυτά τα δέντρα, έγειρε την πλάτη της σε ένα από αυτά και εστίασε το νου της στον αγαπημένο της Rama. Έμεινε απόλυτα προσηλωμένη στον αγαπημένο της...κάθε σκέψη, κάθε ανάσα, κάθε χτύπος της καρδιάς της έλεγαν ¨Rama, βρες με..Rama..Rama". Έστελνε την αγάπη και τη λαχτάρα της στα δέντρα και φανταζόταν τα φύλλα τους να μεταδίδουν στην ατμόσφαιρα το όνομά του. Καθώς ήταν κόρη της ίδιας της Γης ένιωθε ιδιαίτερο δέσιμο με ότι είχε ρίζες και μεγάλωνε από το χώμα.

Τα δέντρα είναι υπομονετικά όντα. Ζούνε μεγάλη, ήσυχη ζωή και γνωρίζουν πώς να αντιμετωπίζουν τις αλλαγές της ημέρας και της νύχτας, του καιρού και των εποχών. Σιωπηλά τα δέντρα της μίλησαν ¨Μείνε ακίνητη! Μείνε ήρεμη και σταθερή. Γνωρίζουμε ότι οι εποχές αλλάζουν..αυτή η αιχμαλωσία δεν θα είναι παντοτινή. Μείνε ακίνητη και συνέχιζε να σκέφτεσαι τον Rama!¨.

Και η Sita έκανε αυτό ακριβώς, μέχρι που μια μέρα άκουσε κάποια φωνή στον αέρα να ψιθυρίζει ¨Rama..Rama..Rama..¨ με την ίδια αγάπη και λαχτάρα που εκείνη ένιωθε. Και αυτή ήταν η φωνή του Hanuman, του θεού-πιθήκου που ο Rama είχε στείλει για να τη σώσει.

Έτσι η Sita αντλώντας ελπίδα και υπομονή από τα δέντρα μπόρεσε να επανενωθεί με τον αγαπημένο της Rama. Τα δέντρα της δίδαξαν σταθερότητα, ακινησία - όχι του σώματος αλλά του νου και της καρδιάς!

Namaste